بله . معتادان گمنام همیشه نیازمند نظرات جدید و متفاوت است . این نظرات جدید و خصوصا مخالف ، به بهتر شدن عملکرد معتادان گمنام کمک می کند . گاهی شنیدن یک نظر و پیشنهاد مخالف و تعمق در آن ، گروه را از اشتباه بازمی دارد . به همین دلیل است که مفهوم نهم به ما می گوید که همیشه موقع تصمیم گیری باید تا آنجا که ممکن است به همه نقطه نظرات توجه کنیم ، خصوصا آنهایی که با ما موافق نیستند .
متن اصلی سوال : شما چه موقع می فهمید که وقت آن است که برخلاف تصمیم اکثریت صحبت کنید؟ و چه وقت باید تصمیمی را بپذیرید و تسلیم وجدان گروه گردید؟
زمانی که من احساس کنم تصمیمی که گرفته می شود برخلاف اصول معتادان گمنام است و به گروه من و انجمن در کل ضربه می زند ، وظیفه دارم آگاهی لازم را به اعضاء بدهم ، حتی اگر در اقلیت مانده و صدایی تنها باشم .
در جلسات اداری مکرر دیده ام موقعی که موضوعی مطرح می شود چند نفری که در تائید آن صحبت می کنند ، مابقی اعضاء هم از موضوع حمایت می کنند اما موقع رای گیری می بینیم نیمی از افراد رای نمی دهند . کاملا مشخص است که اینها مخالف هستند و یا لاعقل در رای دادن تردید دارند ، اما به دلایل مختلف از جمله ترس از در اقلیت ماندن نظر مخالف خود را ابراز نمی کنند .
وقتی که من در چهارچوب اصول انجمن در مورد مطلبی به گروه آگاهی لازم را دادم ، وظیفه ام را انجام داده ام و باید خواست خدا را بپذیرم و تابع رای گروه باشم حتی اگر گروه به نظر من اهمیتی ندهد و آنرا نپذیرد .
متن اصلی سوال : آیا کسی را می شناسید که در حین خدمت ، آزار شده و آسیب دیده باشد؟ آیا از او جبران خسارت گردیده؟
بله . متاسفانه جبران خسارت مناسبی صورت نگرفته است و یا خود شخص نخواسته است که از او جبران خسارت شود .
متن اصلی سوال :" مفهوم نهم و دهم ، هردو با هم از فضای که اعضاء در آن احساس آزادی جهت بیان نظرات خود در مورد موضوعی بکنند ، حمایت می کنند " . آیا هرگز جهت ابراز عقیده و وجدان خود در یک جلسه خدماتی ، ترسی به شما دست داده؟ آیا کسی را می شناسید ، چه در ناحیه خودتان چه در جای دیگر ، که از آزادانه صحبت کردن بترسد؟ اگر آری ، چرا؟ آیا مفهوم دهم می توانست باعث تخفیف این ترس شود؟
بله . در برخی از جلسات به خاطر ترس از قضاوت اعضاء ، نتوانسته ام حرفم را بزنم! چون فکر می کردم دیگر اعضاء به نظر من اهمیتی قائل نمی شوند و اگر حرف نزنم برایم بهتر است! در اوایل پاکی این ترس را بیشتر داشتم و با کارکرد قدم ها و سنت ها این ترسها کم رنگ تر شد . در مورد بخش دوم سوال نمی توانم نظر بدهم ، چون واقعا نمی توانم با اطمینان در موردش صحبت کنم .
متن اصلی سوال : چه زمانی ، وقت مناسب بکارگیری مفهوم دهم می باشد؟ چه زمانی ، وقت مناسبی نیست؟
زمانی که من احساس کنم حقم دارد ضایع می شود و یا گروه دارد گمراه می شود و تصمیمی که دارد می گیرد اشتباه است باید قدم به جلو گذاشته و در مورد موضوع با گروه صحبت کنم و اگر شک دارم که حق با من است یا نه؟ باید اول با راهنما و اعضاء با تجربه مشورت کنم و بعدا با دعا کردن و نوشتن ترازنامه نقش خودم را ببینم و اگر باز هم قانع نشدم و احساس کردم که حق با من است باید شکایتم را مستدلل ( کتبا ) به گرداننده ارائه کنم تا به آن رسیدگی شود و اگر اجازه صحبت در مورد شکایتم داده شد ، باید بدون حمله و تیراندازی به دیگران از خودم دفاع کنم .
اگر قبل از مشورت با راهنما و گرفتن ترازنامه و دعا و مراقبه اقدام کنم ، در حقیقت به خودم و گروهم خسارت وارد کرده ام و این مناسب نیست .