بله . متاسفانه گاهی اوقات در مورد گروه خانگی ام احساس مالکیت می کنم ! یعنی در جلسات جایی می نشینم و طوری رفتار می کنم که هر تازه واردی می فهمد که بله این بابا ... به تازگی جلسات اداری را جدی نمی گیرم و وقتی هم که شرکت می کنم رفتار معقولی ندارم . دایما می خواهم مو اظب خدمتگذاران باشم و مچ آنها را بگیرم ، حتی تیر اندازی هم می کنم !
در مواردی سعی کردم با حمایت مالی و غیره ... به معتادی کمک کنم برای قطع مصرف و این هم در اصل برخلاف سنت چهارم است زیرا در برنامه پیام رسانی انفرادی نداریم چون درست کار نمی کند .
متن اصلی سوال: استقلال گروهها در چه حدی و در چه مواردی است؟ حدود را مشخص کنید و لیست موارد را با ذکر توضیح بنویسید:
برای فهمیدن حدود اختیارات و وظایف گروهها باید سنت اول و پنجم را تراز قرار بدهیم . یعنی هر تصمیم و حرکتی که مخالف و نقض کننده این دو سنت باشد مردود است . سنت اول می گوید: منافع مشترک ما در راس است و بهبودی شخصی ما به وحدت انجمن بستگی دارد ... سنت پنجم می گوید: هر گروه فقط یک هدف اصلی دارد و آن رساندن پیام بهبودی به معتادان در حال عذاب است . در هر تصمیم گیری و اقدامی که گروه و اعضاء به تنهایی انجام می دهند باید به این موضوع توجه کنند . بنابراین سنت چهارم اجازه تک روی و خودمحوری و فردی عمل کردن را نمی دهد . اجازه نمی دهد در وجدان گروههای دیگر دخالت کنیم . اجازه نمی دهد کورکورانه از راهنما و یا از اعضاء قدیمی پیروی کنیم! اجازه بت سازی از کسی را نمی دهد . اجازه نمی دهد بین افراد و گروهها فرق و فاصله بگذاریم در عوض به ما می گوید که ما در چهار چوب سنت های دوازده گانه استقلال و آزادی عمل داریم و همیشه باید احساس کنیم که یک جزیی از یک جریان کلی هستیم و باید تمام فکر و ذکر ما پیام رسانی درست به معتادان دیگر باشد.
مهمترین مزیت آن زمینه سازی برای اجرای سنت پنجم ( هر گروه فقط یک هدف اصلی دارد ، رساندن پیام به معتادی که هنوز در عذاب است ) است .
در اوایل تشکیل انجمن گروههای اولیه شروع به حمایتهای گسترده از معتادان کردند { دادن جای خواب و غذا ، کمک های پزشکی به منظور ترک فیزیکی و بعد از آن ، کمک مالی به خانواده معتادان و پیدا کردن کار و غیره ... } ... در مسایل جاری یکدیگر دخالت می کردند و هر گروه سعی می کرد نظر و سلیقه خود را به گروه دیگر تحمیل کند به طوری که مشکلات بسیاری به وجود آمد و حیاط انجمن نو پای معتادان گمنام به خطر افتاد ... گروهها از هدف اصلی خود که رساندن پیام به معتادان بود دور شدند و خود را درگیر مسایل شخصی آنها و یکدیگر کردند ...
بعدها قوانین جدیدی تصویب شد ( سنت ها ) . گروهها از دخالت در مسایل شخصی معتادان و گروههای دیگر منع شدند و این وظیفه را به ساختاری که خود به وجود آوردند واگذار کردند . هر گروه یک وظیفه پیدا کرد و آن فقط رساندن پیام بهبودی به معتادان در حال عذاب بود نه کمتر و نه بیشتر . گروهها مستقل شدند به این معنی که اجازه یافتند بر اساس شرایط قومی و نژادی و منطقه ای خود جلسات گروه را برگزار کنند و در اجرای فرمت جلسات و صرف بودجه گروه اختیار تام یافتند ( با توجه به سنت اول و پنجم ). وظیفه سیاست گذاری های کلی اعم از نحوه اطلاع رسانی های عمومی در مورد اعتیاد و بهبودی ، صرف بودجه عمومی و هماهنگی بین گروهها هم به ساختار واگذار شد .