مهمترین مزیت آن زمینه سازی برای اجرای سنت پنجم ( هر گروه فقط یک هدف اصلی دارد ، رساندن پیام به معتادی که هنوز در عذاب است ) است .
در اوایل تشکیل انجمن گروههای اولیه شروع به حمایتهای گسترده از معتادان کردند { دادن جای خواب و غذا ، کمک های پزشکی به منظور ترک فیزیکی و بعد از آن ، کمک مالی به خانواده معتادان و پیدا کردن کار و غیره ... } ... در مسایل جاری یکدیگر دخالت می کردند و هر گروه سعی می کرد نظر و سلیقه خود را به گروه دیگر تحمیل کند به طوری که مشکلات بسیاری به وجود آمد و حیاط انجمن نو پای معتادان گمنام به خطر افتاد ... گروهها از هدف اصلی خود که رساندن پیام به معتادان بود دور شدند و خود را درگیر مسایل شخصی آنها و یکدیگر کردند ...
بعدها قوانین جدیدی تصویب شد ( سنت ها ) . گروهها از دخالت در مسایل شخصی معتادان و گروههای دیگر منع شدند و این وظیفه را به ساختاری که خود به وجود آوردند واگذار کردند . هر گروه یک وظیفه پیدا کرد و آن فقط رساندن پیام بهبودی به معتادان در حال عذاب بود نه کمتر و نه بیشتر . گروهها مستقل شدند به این معنی که اجازه یافتند بر اساس شرایط قومی و نژادی و منطقه ای خود جلسات گروه را برگزار کنند و در اجرای فرمت جلسات و صرف بودجه گروه اختیار تام یافتند ( با توجه به سنت اول و پنجم ). وظیفه سیاست گذاری های کلی اعم از نحوه اطلاع رسانی های عمومی در مورد اعتیاد و بهبودی ، صرف بودجه عمومی و هماهنگی بین گروهها هم به ساختار واگذار شد .