قدم یک/ آیا لغزش به یک باره اتفاق می افتد؟

خیر (به نظر میرسد پاسخ دادن به این سوال برای کسانی که لغزش کرده اند راحت تر باشد)

دربرنامه گفته میشود،حرف لام کلمه لغزش، به معنی لذت طلبی،حرف غین آن،به معنی غرور حرف ز آن زیاده طلبی و حرف ش آن،به معنی شهوت میباشد. 

اما علت واقعی لغزش فراتر از آن چیزی است که ما بخواهیم تصور کنیم! زیرا بخش عمده آن در ضمیر ناخود آِگاه ما شکل می گیرد. 

لغزش در ابتدا با ریزش معنوی شروع میشود.نام دیگر آن لغزش معنوی است.تجربه نشان داده، ماندن در پاکی به دو عامل مهم نیاز دارد:  

تجربه روحانی: اتفاق تکان دهنده روحانی که به یکباره باعث کنار گذاشتن مواد مخدر میشود.

بیداری معنوی و روحانی:ممکن است جرقه های آن،قبل از قطع مصرف شروع شده باشد و با قطع مصرف و رفتن به جلسه و کارکردن قدمها، هرروز پررنگ تر شود. 

ماندن در وضعیت بیداری روحانی و معنوی رابطه مستقیمی با به جلسه رفتن،راهنماگرفتن،قدم کار کردن و انتقال آن دارد.تمام تلاش بیماری ما این است که در نهایت،ما را از جلسات و راهنما دور نگه دارد! اگر مراقب نباشیم،آنچنان ماهرانه، ما را به سمت لغزش میبرد ،که حتی تصور آن هم برای ما مشکل است.

همانطور که قبلا ذکر شد ریزش معنوی پیش درآمد لغزش است.در دوران اولیه قطع مصرف، اولویت اول ما و خانواده مان، پاک ماندنمان است.پس از مدتی این اولویت ممکن است با کار،خانواده و چیزهای دیگر عوض شود.از این نقطه به بعد استارت لغزش زده میشود.ارزش جلسات و راهنما و دوستان بهبودی کم رنگ میشود.ما کم کم فراموش میکنیم که این پاکی ما ثمره ارتباط مستقیم ما با برنامه بهبودی است.مغز ما بدون آن که متوجه باشیم،به صورت ناخود آگاه شروع میکند به توجیح آوردن! برخی از متداول ترین توجیهات اینها هستند: 

(این انجمن بدرد من نمیخورد)،(من خوب شده ام )،(اینجا هم مثل جاهای دیگر است)،(من با اینها فرق دارم )،(از اینها بیشتر می فهمم )،(احتیاجی به این برنامه ندارم )،(وقت ندارم به جلسه بروم،چون کارهای مهمتری دارم!)،(من نه اینها را میفهمم و نه اینها من را میفهمند!). 

با استفاده از همین توجیحات و بهانه ها کم کم از جلسات فاصله میگیریم بدون آن که بفهمیم داریم اولین قدم را ناآگاهانه به سوی لغزش برمیداریم .پس از دوری از برنامه،خودمحوری آگاهانه ما شروع میشود و چون در روال برنامه بهبودی، با بیماریمان آشنا شده ایم ، میفهمیم که داریم خودمحوری میکنیم. حال ما هرروز بدتر و بدتر میشود و چون هیچ پشتوانه ای (برنامه بهبودی) نداریم ،احساس ناامیدی و پوچی دوباره به سراغمان میاید.زیرا هم به برنامه آگاهیم و هم قادر به کنترل کردن نیستیم . در این مرحله احساسات و عواطف ما شدیدا بالا و پایین میشود و خلاء درونی ما به اوج میرسد. چون جلسه و راهنما را کنار گذاشته ایم و از بیداری روحانی فاصله داریم ،بنا بر عادت و به دلیل آشنایی قبلی مان با مواد مخدر و آگاهی از تاثیر کندکنندگی ذهنیش به احتمال ۱۰۰٪ گزینه اول ما برای رهایی از این وضعیت مواد مخدر است.

در انجمن تحقیق شده ، کدام عامل معنوی و روحانی بیشترین تاثیر را در پاک ماندن داشته است.نتیجه گرفته اند که شکرگزاری فردی و گروهی به صورت مداوم، پایه و اساس بهبودی همدردان، با پاکی بالا را تشکیل میدهد.اصولا کسی لغزش میکند که، از وضع موجود،راضی نباشد و گر نه کسیکه  شکایتی ندارد و همه چیز را در جای خود میبیند،دلیلی ندارد که لغزش کند. 

ما با در راس قرار دادن بهبودی و بکارگیری اصول برنامه در تمامی مراحل زندگیمان این پیام را به خود و دیگران میفرستیم که همه چیز خوب و درست در سر جای خودش قراردارد.  

خیلی خیلی مهم است که ما قلبا و احساسا به این نتیجه برسیم که همان طوری که قبلا حتی یک روز بدون مواد مخدر نمیتوانستیم زندگی کنیم ،امروز هم نمیتوانیم حتی یک روز، از انجمن و برنامه بهبودی آن دور باشیم. 

فراموش نکنیم که ما یک بیماری داریم به نام اعتیاد و تنها علاج آن برنامه بهبودی است.