وقتی من به موقعیت مالی ( تحصیلی،اجتماعی،روحانی ) کسی غبطه می خورم ، در واقع میخواهم ، مثل او باشم! من برای این آدم احترام و ارزش قائل هستم ، و او را ، بخاطر داشتن این خصوصیات تحسین میکنم! اما در حسادت ، من می خواهم این خصوصیات ، فقط مال من باشد! چون فکر میکنم فقط ، خودم لایق داشتن آن هستم ! و به احتمال زیاد ، هر کاری که بتوانم انجام میدهم ، تا آنرا از چنگ طرف مقابلم درآورم! یا اجازه نخواهم داد، کسی به این امتیاز ، دست پیدا کند! ... به نظر می رسد ، رقابت و حسادت در اکثر مواقع با هم در تماس اند ...
زیربنای غبطه و حسادت منفی است. زیرا ناشی از عدم رضایت ما از خودمان است! داشتن این دو ضعف اخلاقی ، ما را به پرتگاه نابودی میبرد! چون ما را سطحی نگر میکند و فقط نکاتی را می بینیم ، که دلمان میخواهد ببینیم!
وقتی من به جایگاه کسی حسادت میکنم ( یا غبطه میخورم ) در واقع دارم به خداوند اعتراض میکنم و فلسفه خلقتم را زیر سوال می برم! میخواهم به خدا بگویم تو مرا درست نیافریده ای و گر نه الان من باید جای این بابا بودم! یا امکانات او را حداقل باید ، به من هم میدادی! ... همانطور که ، قبلا هم گفتم ، من به عنوان انسان ، در جایگاهی نیستم که بخواهم ، خلقت خدا را به زیر سوال ببرم و برای او تعیین تکلیف کنم! ...