بله،من درانجمن هویت پیدا کرده ام و حداقل قبول کردم که معتادم! معتاد بودن گاهی از هیچ چیز نبودن بهتر است! من قبول کردم راهی که تا دیروز میرفتم آخرش به ترکستان میرفته. سعی میکنم با خودم جنگ نداشته باشم .تلاش میکنم تمام انرژی و توانم در خدمت بهبودیم باشد.در انجمن سرمایه معنوی را پیدا کرده ام .این سرمایه جایگزین مواد مخدر شده است و امروز حاضر نیستم آنرا با هیچ ماده مخدری عوض کنم! همین مقدار کم آشنایی من با این نیرو باعث شده، آن احساس پوچی و خلاء را کمتر داشته باشم.هر گاه این گونه احساسات به سراغم می آید با یادآوری قدرت آن نیرو و درخواست کمک از آن، حالم خوب میشود.من نه میخواهم و نه میتوانم دوباره مواد مخدر مصرف کنم! اولا به خاطر دانشی که ازبیماریم دارم میدانم دیگر مواد مخدر نشئه ام نمیکند بلکه حال مرا بدتر هم میکند!(اینرا در لغزشی که داشتم،شخصا تجربه کرده ام) ثانیا عقلم به من میگوید کار غیر قانونی نکنم چون تهیه،توزیع و استعمال هر گونه ماده مخدر جرم است و پیگرد قانونی دارد.