آدم عادی کسی است که گرایش و استعداد بیماری اعتیاد را ندارد و به راحتی میتوان تعادل را در افکار و رفتارش مشاهده کرد.
این سوال اشاره به احساس متفاوت بودن معتاد میکند.احساس تفاوت کردن از خصوصیات مهم معتاد است و معمولا با توجیه همراه است.معتاد به دلیل نداشتن یا احساس نکردن هویت و احساس خلاء درونی که دارد، باید برای موجودیت خود دلیل داشته باشد. این کار طبیعی مغز هر انسانی است .افراد عادی به شناختی که از خود و توانائیهایشان دارند متکی هستند،اما شخص معتاد،احساس قرص و محکمی از خود ندارد، به همین دلیل به دنبال تایید دیگران است .یکی از عوامل مهم معتاد شدن به مواد مخدر هم همین احساس تفاوت است.به طور مثال من در ابتدای اعتیادم با یکی از دوستانی که آنموقع او را قبول داشتم، پای بساط می نشستم که بگویم من هم مثل فلانی هستم و چیزی از او کم ندارم! و برعکس زمانی هم به خاطر این که افراد خانواده و همسرم تائیدم نمیکردند، میرفتم میدان شوش و با مصرف کننده های خیلی ناجور مینشستم ،برایشان مواد و خوراکی تهیه میکردم فقط به خاطر این که یک دمت گرم به من بگویند و یا چو بندازند فلانی آدم دست و دلبازی است! حتی یادم می آید به خاطر همین حرفها،یکی از انگشترهایم را که بسیار گرانقیمت بود را با مقدار ناچیزی مواد عوض کردم در حالی که خودم آنموقع اصلا به مواد نیاز نداشتم و برای یکی دو نفر که همان روزها با آنها آشنا شده بودم میخواستم! در واقع الان میفهمم که میخواستم به رخ آنها بکشم که از آنها بهترم و به خودم هم بگویم که ببین از تو بدبخت تر هم هست که نیاز به پول و توجه دارد!
در دوران قطع مصرف،وقتی از خودم تراز میگیرم باز هم یک سر مشکلاتم به احساس تفاوت میخورد!بیماری اعتیاد همانگونه که قبلا گفتم هرگز ترک کردنی نیست! فقط میتوان با رعایت اصول خاصی آن را در جائی متوقف نمود و آنهم به شرطی که هر روز بر روی قدمها کارشود و گر نه دوباره بیماری بر ما سوار خواهد شد و حتی میتواند پیشرفتش را بیشتر از قبل کند! درست مثل یک غده سرطانی که اگر با دارو مهار نشود خیلی سریع تکثیر میشود و بیماری را وخیمتر میکند.